viernes, 30 de diciembre de 2011

Villancico... Adeste Fideles

Adeste Fideles

Adeste fideles
Laeti triumphantes
Venite, venite in Bethlehem
Natum videte
Regem Angelorum
Venite adoremus
Venite adoremus
Venite adoremus Dominum
Deum de Deo
Lumen de lumine
Gestant puellae viscera
Deum verum, genitum non factum
Venite adoremus
Venite adoremus
Venite adoremus Dominum
Goria in excelsis Deo
Venite adoremus
Venite adoremus
Venite adoremus Dominum
La voz de esta mujer es hermosa, por lo que tenía que poner esta letra. El villancico es mi favorito... de Akane.

martes, 27 de diciembre de 2011

Imágenes¡! -Anime In the Snow-

Anime People in the Snow =OwO=


   









Esta es una hermosa época ¿no creen? Mi estación favorita es el invierno. Es más fácil deshacerse del frío, es más cómodo y te da una excusa para estar más cerca de aquellos a los que amas, aunque muchas veces no la necesites. En contraste con el frío clima, en está época es cuando la humanidad es más cálida la una con la otra, por eso amo estos días. Son las fechas más felices.
Aquí unas imágenes de parejas y amigos pasando estas frías cálidas fechas los unos junto a los otros!

Yo nunca he visto nevar, y seguramente haga mucho frío, pero es algo que deseo en mi vida... Un paisaje, en vivo y en directo, nevado...
Y la nieve cae, y la nieve cae, como pequeños pedazos de nube natural... de Akane.

domingo, 25 de diciembre de 2011

Melody & Armony ~fandub~

Melody & Armony

En algún lugar se que hay alguien
Sufriendo en soledad  Sufriendo soledad
Pasando noches sin poder dormir en calma
Rezare para que su corazón vea una luz
Mi oración haré, Unidos hay que estar
En una melodía y armonía de amor

Por alguien y por su bien es que estamos aquí
Cosas pequeñas cambiar y grandes cosas lograr
Por un segundo solo las lágrimas hay que cambiar
Por sonrisas que harán el mundo un mejor lugar

Si seguimos caminando, si seguimos amándonos
Seremos libres de expresar todo lo que el mundo siente
Incluso antes de nacer nos conoceríamos bien
No temeríamos alcanzar todos nuestros sueños

Así como lo hacen ma' y pa'
Pelear van y desvanecerán
Quiero tener esperanzas y no llorar
Lo que te digo, la fe nunca nos fallara
~ No llores más ~
Debemos ser fuertes aunque seamos diferentes
Por un nuevo sueño esa luz haremos brillar
No la apagues, olvida ya esas lágrimas
Seamos libres, el cielo cruzar como aves
Y por la eternidad hoy hagamos un árbol de navidad

Si al fin podemos lograr todas las notas unir
En una dulce canción ya no habrá mas tristezas
Melodía y armonía esta en ti y está en mí 
Dándonos el coraje y nuestra fe para creer

Las gracias a todos les doy
Eternamente gracias doy
Por esos sentimientos que nos regalan a diario

He aprendido a apoyar
He aprendido a cuidar
A todos a mi alrededor y que nunca solo voy a estar
Todo el amor que me guarde en melodía devolveré
Espero seguir cantando así eternamente.
~ Eehh... ~
~ Oohh... ~ 

Mi música es mi vida...
Por ti, por tu sonrisa...
    Porque unidos nos mantendrá
Mi vida es bella
Siempre y por siempre y desde ahora...
Si seguimos caminando, si seguimos amándonos
Seremos libres de expresar todo lo que el mundo siente
Las gracias a todos les doy, eternamente gracias doy
Por esos sentimientos que nos han a diario
Todo el amor que me guarde en melodía transmitiré
     Espero seguir cantando así eternamente
~ Laralalalala
Laralalalala
Laralalalala ~

Mi amor es para todos

~ Laralalalala
Laralalalala
Laralalalala ~

Quiero seguir cantando
  En un algún lugar se que hay alguien
Sufriendo en soledad  Sufriendo en soledad
Pasando noches sin poder dormir en calma
Rezare para que su corazón vea una luz
Mi oración haré
Unidos hay que estar
En una melodía y armonía de amor~


Melody & Armony
Original.-    
                Jaejoong & Yoochun (TVXQ)
Fandub.-
               Cantante: Monixsu & SebaDupont
               Letra/Adaptación: Monixsu

~ Los fandubs son adaptaciones hechas por fans de canciones que estan en otros idiomas al suyo propio y pueden estar cantadas o ser unicamente las letras. Lo hacen sin fines de lucro, de fans para fans ~

Con mis mas sinceros sentimientos, les dedico está canción a todos ustedes, que han estado conmigo, me han acompañado y le han dado más de un motivo a este blog para que valga la pena haberlo hecho... de Akane, para mis amigos.

sábado, 24 de diciembre de 2011

Villancico... Las Posadas

Las Posadas


En nombre del cielo os pido posada,
pues no puede andar mi esposa amada.
Aquí no es mesón sigan adelante,
yo no puedo abrir no sea algún tunante.
No seas inhumano, tennos caridad,
que el Dios de los cielos te lo premiara.
Ya se pueden ir y no molestar
Porque si me enfado los voy a apalear.
Mi esposa es María, es Reina del Cielo
y madre va a ser del Divino Verbo
Eres tu José? Tu esposa es María?
Entren, peregrinos. No los conocía.


Pueden creer que no sé este villancico? Ni siquiera recuerdo haber ido a alguna posada... de Akane.

jueves, 22 de diciembre de 2011

Cuentos Clásicos... El Patito Feo

El Patito Feo

Era una hermosa tarde de fines de verano. Mamá pata había hecho un nido en la orilla del arroyo.
   -Estos patitos tardan mucho en romper el cascarón -dijo, dando un suspiro.
   Mamá pata estaba sola empollando sus huevos. Los demás patos se hallaban demasiado ocupados nadando y no venían a conversar con ella.
   Por fin, los patitos empezaron a golpear el cascarón con el pico hasta que lograron romperlo y pudieron salir. Uno a uno, se aventuraron a dar sus primeros pasos por el nido. Después de unos cuentos tropezones, se sacudieron y observaron. Los patitos estaban maravillados.
   -¡Qué grande es el mundo! -decían, y en efecto así parecía después de haber estado metidos en un huevo.
   -El mundo es mucho más grande -explicó mamá pata-. ¿Ya salieron todos? ¡Ay, no! Todavía falta aquel huevo grande.
   Una vieja pata se acercó a mirar.
   -Ese debe ser un huevo de pavo -dijo-. A mí me ocurrió eso mismo una vez. ¡No te imaginas mi preocupación! El chiquillo no se acercaba al agua por más que yo trataba de obligarlo. Mi consejo es que dejes ese huevo quieto y no le prestes atención -concluyó la viejo pata.
   "No importa" pensó mamá pata. "Voy a empollarlo un rato más."
   Al poco tiempo, mamá pata escuchó un "toc, toc". Era el nuevo bebé que sacaba la cabeza del cascarón.
   "Este no es un pavo", pensó mamá pata al verlo caminar. "Pero es tan grande y feo... Bueno, haré lo mejor que pueda."
   Al día siguiente, mamá pata los llevó a todos a nadar El primer patito se lazó al agua. ¡Plash! Luego, uno a uno se fueron zambullendo en el estanque, incluido el patito feo, y segundo después todos se deslizaban suavemente en el agua.
   Luego, mamá pata llevó a la familia al corral de las aves.
   -Háganle la venia a la gran pata mayor -dijo mamá pata-. La cinta que lleva alrededor de la pata le confiere distinción y honorabilidad.
   Los patitos hicieron venia con gran respeto.
   Luego, el pavo se acercó a mirarlos.
   -¡Nunca había visto un patito tan grande y feo! -graznó.
   Ahí comenzaron los problemas del patito feo. Todos lo trataban mal porque no era como los demás. Los otros patitos lo golpeaban y las gallinas lo picoteaban.
   El pobre patito feo se sentía muy triste.
   A medida que pasaba el tiempo, las cosas empeoraban. Nadie lo quería porque era diferente.
   Llegó un día en que el patito feo ya no aguantó más y huyó del corral. Corrió tan rápido como se lo permitían sus patas, hasta que se internó en el bosque. Como no sabía donde estaba, decidió seguir corriendo sin parar. Por fin, llegó hasta un gran pantano en donde vivían unos patos salvajes. Allí se quedó, escondido bajo un matorral. Se sentía agotado y muy solo.
   A la mañana siguiente, los patos salvajes se acercaron a mirar al recién llegado.
   -Hola -dijeron-. ¿Quién eres?
   -Soy un pato de granja -respondió el patito feo, notando que los patos salvajes tenían un aspecto muy diferente a los patos de corral.
   -¿Un pato? -exclamaron-. ¡Jamás habíamos visto un pato tan torpe como tú! Pero puedes quedarte aquí, si quieres. Hay espacio para todos.
   El patito feo estaba feliz de poder quedarse en el pantano, lejos de los crueles animales de la granja.
   El clima empezó a enfriar y las hojas de los árboles comenzaron a ponerse rojas y amarillas. Había llegado el otoño. Un día, el patito feo estaba buscando algo de comer entre los juncos, cuando dos jóvenes gansos se posaron junto a él.
   -¡Hola, amigo! -saludaron-. ¿Quieres venir con nosotros? Vamos a otro pantano, donde hay otros gansos como nosotros.
   Diciendo esto, alzaron el vuelo.
   Al patito feo le gustó la idea. Sin embargo, no había alcanzado a moverse cuando escuchó unos disparos. Aterrado, vio que los gansos caían al pantano. Un perro enorme corría a sacarlos.
   Se oían disparos de escopeta por todas partes. Otro perro llegó saltando por entre los juncos y por poco le pasa por encima al patito feo. El perro lo miró un instante y luego se fue.
   -¡Qué suerte! -exclamó el patito feo, jadeante-. Soy tan feo que ni siquiera los perros me quieren.
   El patito feo pasó todo el día escondido entre los juncos. Finalmente, cuando el sol se ocultó, los perros se fueron y ya no hubo más disparos. Entonces, salió del agua y corrió por el bosque.
   Ya era de noche y el viento soplaba con fuerza. De repente, el patito feo se encontró frente a una casa que parecía abandonada.
   Una tenue luz se vislumbraba a través de la desbaratada puerta. "Debo resguardarme de este viento", pensó el patito feo. Entonces se metió por una rendija de la puerta y buscó un rincón para pasar la noche.
   En la casa vivía una anciana con un gato y una gallina.
   -¿Y quién es éste? -preguntó la anciana al día siguiente, al ver al patito feo.
   Él le explicó todo lo que había sucedido.
   -Si ronroneas y pones huevos, te puedes quedar -dijo la anciana.
   Por supuesto, el pobre patito no podía hacer ninguna de estas dos cosas. Se quedó triste y pensativo en un rincón, recordando cuán feliz había sido en el pantano. Al fin, el patito feo le dijo a la gallina:
   -Quiero conocer el mundo.
   -¡Estás loco! -comentó la gallina-. Pero no te voy a detener.
   El patito feo logró llegar a un gran estanque. Allí pasaba los días nadando bajo el sol. En cierta ocasión, pasaron volando unas aves de cuello muy largo. Era la primera vez que el patito feo veía aves tan hermosas.
   "Me encantaría ser su amigo", pensó.
   Los vientos helados del invierno comenzaron a soplar. En poco tiempo, el agua del estanque empezó a congelarse. Era imposible soportar tanto frío.
   Por fortuna, un campesino que pasaba por allí salvó al patito de morir congelado y se lo llevó a su casa, que estaba calientita. Lamentablemente, los hijos del campesino no lo dejaban en paz. Se la pasaban correteándolo por todas partes. A la primera oportunidad que tuvo, el patito feo se escapó.
   De alguna manera el patito feo logró sobrevivir en el invierno. Una buena mañana, extendió las alas para sentir mejor el calor del sol. Casi sin darse cuenta, empezó a volar y llegó hasta un jardín con un gran estanque en el medio.
   Tres hermosas aves blancas flotaban con elegancia en el agua. Eran cisnes, pero él no lo sabía.
   "Voy a hablarles" se dijo. "Quizás me rechacen por ser tan feo, pero prefiero eso a que me picoteen las gallinas."
   Se deslizó lentamente hacia donde estaban los cisnes e inclinó la cabeza. ¡Sorprendido, vio en el agua el reflejo de otro cisne hermoso!
   -¡Mira, hay otro cisne! -dijeron unos niños que observaban el estanque desde la orilla-. ¡Es el más lindo de todos!
   Al patito feo, que no era pato sino un cisne, se le llenó el corazón de inmensa felicidad. ¡Al fin había encontrado su hogar!

Historias que trascienden, historias que se quedan con nosotros...
Estos son los verdaderos cuentos, estos son... Cuentos Clásicos.
Sobre la superación personal, sobre como después de todos los problemas llegaremos a ser más de lo que creíamos... de Akane.

martes, 20 de diciembre de 2011

Estoy pensando en... (7)

Amor platónico...

¿Y si me enamoro aun sin verte? Sin saber nada de ti, ¿que pasaría con esa clase de amor? Son palabras mudas que viajan a través de la realidad y del mundo... es un amor solo en el exterior, ¿no?
Aun así... ¿porque gente como tú me es tan lejana?
Es hora de soñar, es hora de creer y crear una nueva realidad para ti y para mí dentro de mis sueños... Tal vez un mundo donde pueda verte, tal vez un mundo donde no tenga que conformarme con saber que existas lejos, pero que existas... Es hora de un amor platónico, una vez mas...

~ "Estoy pensando en..." son pequeños pensamientos que escribio en ciertos momentos que ira ponendo de uno en uno. NO SON ACTUALES, siempre de momentos anteriores pero que no había publicado ~

viernes, 16 de diciembre de 2011

... ... ...

En los proximos meses las entradas serán automaticas, por razones de que fue la junta de firma de boletas, y... bueno, ya saben el resto.

jueves, 15 de diciembre de 2011

Villancico... Fum, fum, fum

Fum, fum, fum


Veinticinco de Diciembre,
fum, fum, fum.
Veinticinco de Diciembre,
fum, fum, fum.

Como un sol nació Jesús,
radiando luz, radiando luz.
De María era hijo;
un establo fué su cuna,
fum, fum, fum.

Veinticinco de Diciembre,
fum, fum, fum.
Veinticinco de Diciembre,
fum, fum, fum.

Como un sol nació Jesús,
radiando luz, radiando luz.
De María era hijo;
un establo fué su cuna,
fum, fum, fum.


Hasta que mi profesor de este año no me la enseño, solo la había oído de pasada una vez, pero la adoro... de Akane.

Awn! "Japonesita echando porras a México"!!!!¡¡¡¡

Saben que adoro la cultura de Japón, y hoy de alguna forma termine vagando por videos curiosos en youtube -cuando lo único que hago es oír música- y encontre a esta ternurita!!! Es...

Japonesita echando porras a México
 

Sentí que se me salía el corazón al verlo de la emoción y la ternura que es!¡ Y quería compartirselos, porque simplemente es adorable! 


Gracias al usuario FabianMoraSan! ... de Akane.

martes, 13 de diciembre de 2011

Villancico... El tamborilero

El Tamborilero


El camino que lleva a Belén
baja hasta el valle que la nieve cubrió.
Los pastorcillos quieren ver a su Rey,
le traen regalos en su humilde zurrón
al Redentor, al Redentor.

Yo quisiera poner a tu pies
algún presente que te agrade Señor,
mas Tú ya sabes que soy pobre también,
y no poseo más que un viejo tambor.
(rom pom pom pom, rom pom pom pom)
    En tu honor frente al portal tocaré
con mi tambor

El camino que lleva a Belén
voy marcando con mi viejo tambor,
nada hay mejor que yo pueda ofrecer,
su ronco acento es un canto de amor
al Redentor, al Redentor.

Cuando Dios me vió tocando ante El me sonrió.


Esta al canto mi prima en inglés, y en español nunca la reconoció... de Akane.

sábado, 10 de diciembre de 2011

Villancico... Las Vocales del Niño Jesús

Las Vocales del Niño Jesús


Aa Aa Aa
Te venimos a adorar
Aa Aa Aa
Te venimos a adorar, pues naciste en un portal
Aa Aa Aa
Pues naciste en un portal

Ee Ee Ee
Te venimos a traer
Ee Ee Ee
Te venimos a traer golosinas y un pastel
Ee Ee Ee
Golosinas y un pastel

Ii Ii Ii
Y un gallo kikiriki
Ii Ii Ii
Y un gallo kikiriki para hacertelo freír
Ii Ii Ii
Para hacertelo freir

Oo Oo Oo
Ahora viene lo mejor
Oo Oo Oo
Ahora viene lo mejor, te damos el corazón
Oo Oo Oo
Te damos el corazón

Uu Uu Uu
Te queremos buen Jesús
Uu Uu Uu
Te queremos buen Jesús, pero más nos quieres tú
Uu Uu Uu
Pero más nos quieres tú


Desde hace un mes, estoy recordando este villancico que aprendí en la primaria, y con el empiezo esta etapa de villacicos para remarcar esta fecha tan hermosa... de Akane.

martes, 6 de diciembre de 2011

Apu... ¿y entonces que les digo?

Turututu.... turututu.... ¿alguien sabe cómo poner la notita musical? Es que estoy bien torpe y no sé :P...

En realidad hoy no tengo nada que contarles, pero quería seguir publicando, y estoy aburrida, y... también enfadada. Sí, tal vez por eso las desganas.

* Akane se queda congelada mirando al público a punto de soltar todo su choro. Entonces entra Saaga en escena y despues de picotear un rato a Akane se dirige a la audiencia *
~ De aquí en adelante, esa anfitriona se quejara de pequeñeces, así que si quieren salgan de una vez, que hoy no hay nada interesante (como si alguna vez lo hubiera) ni relevante. Advertidos están ~
* Entonces Saaga sale des escenario y Akane se descongela *

¡Es que mi hermano es muy cruel! Digo, desde ayer, cuando se supone que intentariamos pasar algo de "tiempo juntos" -que es mas bien estar en la misma habitación- esta de pesado. Se pone a jugar un rato con su pelota botandola por la casa en lugar de salir al patio y más tarde yo estoy escribiendo mi nueva versión de "Alter Ego" y él se pone a molestarme apretando botones al azar y en una de esas azaridades ¡se cierra!
Me entro un miedo terrible de haber perdido mi mínimo avance! Y me enfade mucho con él, porque yo no me meto con sus dibujos -que esa es otra razón para andarme molestando, al parecer lo herí porque "no me gustan sus dibujos" (que no es que no me gusten, pero se jacta y se jacta de que a sus compañeros les encantan y consigue dinero por ellos, y digo "¿para que necesita que me gusten?" En primera, son de él y ese ya es motivo para no querer hacer nada con ellos, ni tenerlos ni lastimarlos; en segunda porque se que en el fondo le tengo celos, porque sabe dibujar con mayor facilidad que yo y decirle que me gustan solo serviría para aumentar el ego que se está ganando. No quiero que termine como en varias series donde aparece un personaje que dice "es que todo mundo me ama, es que a todos les caigo bien y nadie puede odiarme porque soy adorable" [y normalmente lo dice una chica, y son series de estados unidos, no mis animes] y aunque no sea literalmente lo mismo, entienden el punto) y está de fastidioso-.... ~regresa al principio del parrafo~... y él no tiene que meterse con mis cosas! Sus dibujos son preciosos para él y está muy orgulloso de ellos, y aunque odie mis historias no significa que tenga que sabotearme!
Lo vuelvo a pensar y me enfurece! Es tan injusto!!
Así que hoy, simplemente me subí a ver la tele hasta arriba y ponerme a leer, porque si él no planea comportarse mejor, yo no tengo que estar soportando todas sus groserías conmigo.
Desde ayer está así. Y hoy en la mañana pasó lo mismo. Le pedí de favor que comprobara si una leche estaba mala, porque no tengo para nada sentido del gusto, y dijo "que el por qué", que era mi problema.
Pft, y hoy dejó mi libro en el brazo del sillón y el al acostarse lo tiró! A-dre-de. Por que me dijo "si no vienes por el, se va a caer", y mientras yo me paraba tratando de serenarme, le dio su patadita.

Y es cuando comence a escribir. Y debo decir que me siento mejor. Ya me voy, esta fue la entrada de hoy. Perdón quien haya leído el choro, pero son esos enojos que por pequeños que sean logran que no salgan fuera de mí si no los comunico, y bombardear a la gente de cara con tan aburridos hecho cuando probablemente no entiendan ni puedan decirme algo, es horrible, para ambos lados.
Ya me voy!
Los quiero gente!! Los adoro!


Este gatito que a veces quiero, a veces odio, llega a resultar imposible de controlar, en especial para esta arañita... de Akane.

lunes, 5 de diciembre de 2011

Kenichi.... Kenichi....

Aaaah...... Lindo Kenichi.... Mi precioso Kenichi....
~ No se preocupen gente, la servidora está tratando de recuperarse. En unos momentos estará lista, pero prepárense. Esta leyendo un manga -cómic japones- y ha llegado al punto en que tiene que desahogar sus impresiones. Así que... ~
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!
NOOOOOOOOO!!!!!!!!! Hermiiiiitttt!!!!!! OAO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

~ ¿Ven? ~

Waaaaaa T~T  
* Pasa la histeria y se pone a llorar en medio del escenario desconsolada *
Es que... es que... amo a Kenichi!!!
Amo a todos sus personajes, amo su historia, amo cada capítulo!
Kenichi es un manga de peleas, pero te enseña grandes valores, tiene su fanservice para la gente, te hace reír, las escenas de peleas están tan bien plasmadas! Y yo no puedo dejar de emocionarme y amar a Kenichi! 
Tal vez hoy no les diga mucho, pero tampoco puedo hablarles del porque me altere tanto sin dejarlos muy confundidos.
Pero necesito calmarme... necesito calmarme...
Ah. Creo que iré planeando hacer una reseña. Y mejor la voy planeando desde este momento. Para tratar de tranquilizarme.

Si. De una vez.
Pero tengo que seguir leyendo. O tal vez no. O no se! Es que yo quiero a Hermitt! Me cae tan bien como para que haga eso!!! Y después de mostrar tales imágenes, él sabe todo y todavía planea aceptar!!!!! Nooooo!!!!!!!! Quiero llorar!!!!

~ Sí.... está muy loquita. Pero así disfruta más de sus historias. ~

Ohh... mi adorado Kenichi, mi adorado Hermitt...
 Disfrutare libremente tanto como me plazca, porque solo así tiene sentido... de Akane.

domingo, 4 de diciembre de 2011

Imagen Única!¡... (1)

La Desesperación del Otaku...
Mínimo su servidora ha querido entrar más de una vez a la pantalla de su computador por cualquier cosa y poder pues... convivir con nuestros amados idolos o personajes. Por decirlo así -aunque su servidora es para matar a más de uno-.
Esta es una escena que representa ese deseo que todos tuvieron que haber pedido alguna vez, me supongo.

Para las imágenes que no calzan en ninguna parte, pero todavía merecen ser mostradas... de Akane.

sábado, 3 de diciembre de 2011

Tomenlo como quieran, pero en serio lo estoy pensando...

Mmmm X~X ........
~ Se le va a quemar su última neurona si no deja de darle tantas vueltas al asunto ~
* Saaga se imagina el humito ya saliendole por las orejas a Akane *
Ne... ¿creen que estare siendo una obsesiva?
* Akane se acerca a Saaga y Nagato con ojitos de perrito, pero como la ven en serio preocupada no se ríen *
~ Sinceramente... Sí ~
O~O...
~ Pero en tu caso no es nada malo. Al contrario, eso te ayuda mucho. No tienes que preocuparte, aparte de que podrás avanzar si no tienes una historia que te tenga satisfecha, ¿verdad? ~
* Nagato se acerca a Akane y le da una palmadita en el hombro demostrandole también su apoyo. Nagato sabe que lo único que quiere Akane es hacer una buena historia, y si piensa que la actual no es suficiente debe de cambiarla *
Gracias!!

Es cierto! Estoy pensando que en Alter Ego, la historia otra vez se ha encontrado con varios fallos:
   -Me di cuenta de que Liliana llora demasiado. Eso no está bien, no debe de llorar todo el tiempo, debe poder expresarse de otra forma o debería de bastar simplemente con su miedo o consternación, o como la vaya a poner.
   -Es como muy repetitiva, o sus pensamientos llegan a resultar demasiado bruscos y hartantes. Basicamente la forma en que expreso todos sus pensamientos no es la adecuado, no se asientan bien.
   -Con eso, hay veces que creo que las cosas no se llegan a entender del todo.
Es por todo esto, que tratare de redactar mejor desde el principio Alter Ego, de una vez, porque el primer capitulo sigue siendo a mi parecer muy flojo. No me acaba de gustar.

Solo es un aviso, repetire la serie desde un principio. Si tengo la oportunidad hare una pestaña con los capítulos de Alter Ego que vaya poniendo, pero sería mas adelante y eso si me llego a acordar XD...

Bueno, mi entrada de hoy está completa :3... Los quiero!


Amo escribir, amo mis historias, así que guiada por este amor, es obvio que desee solo lo mejor para ellas, ¿no?... de Akane.

viernes, 2 de diciembre de 2011

Ha! A punto de no publicar!

Pero sí! Sí publicare!
~ Y que cosa vas a publicar? ~
* Lo pregunta porque sabe que en realidad no tiene nada que publicar*
Entonces vamos a hacer tonterías con ustedes. De todos modos hace mucho que no nos ponemos a platicar entre nosotros.
~ Tengo tres cosas que decir respecto a eso y lo haré en orden: 1) O sea, que para ti solo somos algo para reirte. 2)Tú eres la que nos ha estado negando por miedo a la Venganza de Nagato, pero como piensas que diciembre no es un buen mes para Venganzas, te has relajado por ahora. 3)Mas bien, es que no te poner a platicar contigo misma. ~
Ñañañaña. Tú y tus respuestistas, eh.
*Akane se pone de altanera y le enseña su lengua a Saaga*
Nagato... ¬.¬'
* Así es, Nagato también está enfadado porque no obtuvo su especial de Halloween y Akane lo ha estado ignorando! *
O sea, que esto deberá acabar pronto porque ambos están enojados conmigo? ¿Saben que eso no es bueno para el público?
~ No es nuestra culpa. Yo llegue con mi humor habitual y tú comenzaste a decir tonterías. Nagato... pues es así. Necesitas hacerle un especial ¿sabes? ~
* Nagato asiente con entusiasmo a lo último dicho por Saaga, quiere su especial *
Bueno, tengo que pensarmelo bien para eso. Nagato gira en torno a nosotras, y mi tortura era donde él relataría todo, por lo que participaría mucho y era fácil de hacer. Pensar en otro especial donde el destaque... Bueno, se me ocurrirá algo.
~ Serviría ponernos apariencia ¿sabes? ~
* Nagato se asombra del ingenio de Saaga. Pese a lo egocentrico que es no se había dado cuenta de que no tenía apariencia*
* ... ... ... *
~ Tienes la lengua floja, chatarrita ~
* Nagato prende todas sus lucecitas en rojo y saca un mazo de algun compartimiento secreto y golpea a Saaga en la cabeza *
Ajajaja ¬u¬'...
~ ¡Hey! Somos un equipo ¿o no? Vamos contra ella, no contra mí ~
*Todos se dan cuenta que practicamente es lo mismo*
~ ¡Akane! ~
¿Qué? *con carita de inocencia*
* Nagato y Saaga se han volteado para mirarla con todo su ki fluyendo a su alrededor *
~ ¡No nos pongas en contra! Nos une algo más fuerte que simplemente complicidad ~
¿Y qué se supone que es?
* Ambos se miraron con sonrisas malevolas unos momentos y después frotandose los nudillos se la miran. Sus ojos brillan con maldad~ *
~ El deseo de hacertela pasar mal *u* ~
~ El deseo de hacertela pasar mal *u* *
Esto es crueldad -~-'
* Se baja el telón *

Para conocerme mejor, para divertirme más y aprender a reirme de mi misma... de Akane.

jueves, 1 de diciembre de 2011

K ~fansub~

K


Un gato negro camina por la gran avenida
Manteniendo la cola erguida, con gran orgullo, majestuosamente.
Por su apariencia, el gato era detestado
Las personas le arrojaban piedras a su cuerpo que se perdían en la oscuridad.


El gato acostumbraba a estar solo, de hecho, prefería estar así
Era demasiado molestia preocuparse por otros
Pero entonces, un joven pintor, agarro al gato entre sus brazos
"Buenas tardes, mi pequeño y adorable amigo... al parecer tu y yo nos parecemos mucho..."

Forcejeando entre sus brazos, el gato comenzó a arañar para escaparse...
... hacia un camino llamado "soledad".

Y corrió, y corrió...
Todavía incapaz de confiar en la primera amabilidad,
La primera calidez de toda su vida...
Pero no importo que tan lejos corrió, el extraño lo siguió de cerca.

Vino a ser el segundo invierno del gato y el pintor juntos
El pintor le dio a su pequeño amigo un nombre
"Lucky black", HOLY NIGHT

Su cuaderno de dibujo era todo blanco y negro
El gato negro también se encontraba cerca de su primer amigo.
Pero entonces, un día...
El pintor, quien había caído enfermo por su vida de pobreza
Escribió una última carta y le dijo al gato:
"¡Corre! ¡corre!
Llevale esto a ella, la chica quien espera el regreso de este chico que huyó a perseguir sus sueños".

"Nadie compra pinturas de un gato negro de mala suerte,
Pero aun así tú solo me dibujaste a mí.
Tu cuerpo se puso frío,
Y con determinación agarre la carta."

El gato negro corrió por el camiño de la montaña en la nieve
Manteniendo en su boca la promesa que le hizo a su amigo fallecido
Los niños gritaron: "¡Miren! ¡Es el sirviente del mal!", mientras le tiraban piedras.

"No importan como me llamen, ¡yo tengo un nombre que no podrán quitarme!"
Holy Night
"¡ÉL me llamo Holy Night!
Con toda su calidez y amabilidad que tuvo."

"Quizas hay una razón para que alguien como yo haya nacido,
Tal vez nací para lo que debo hacer hoy...
¡Correre tan lejos hasta donde deba hacerlo!"

Finalmente llego al pueblo natal de su amigo,
Solo unos pocos metros para alcanzar la casa de la chica.
Y corrió, y cayó...
Cubierto en heridas,  sin siquiera con tiempo para levantarse, los insultos y la violencia...
"¡No debo perder, soy Holy Night!"

Arrastrando sus brazos y piernas, que estaban a punto de destrozarse
Comenzó a correr de nuevo.
"¡La encontré, esta es la casa!"

La novia, quien había leído la carta, enterró al gato inmóvil en el jardín
Le añadío una letra a la carta sepultando así a su...
Holy Knight


K

Grupo:         Bump of Chicken
Fansubber:
                  ~Video/Edición.- Helmine 7 
                  ~Traducción.- Kratos2492

~ No confunda los fansubs con los fandubs. Mientras que los fandubs son adaptaciones, los fansubs son las traducciones hechas por los fans, son los substitulos. No son oficiales, sin fines de lucro, de fans para fans ~

Para irle dando la bienvenida a este mes de diciembre, con una canción conmovedora... de Akane.


"La Literatura no es otra cosa que un sueño dirigido"

"La Literatura no es otra cosa que un sueño dirigido"
"La Literatura no es otra cosa que un sueño dirigido"... son un reflejo de nuestra alma, manera de expresarse como uno mismo siendo otro. Al principio no puedes tener muy en claro a donde llegara o en que se convertira, pero siempre serás consciente de que es lo que en realidad quieres.

Canción de la semana!¡... Kagamine Len - SuperHero

"Egoísta...

"Egoísta...
Cuando no piensas en el futuro, cuando no piensas en el presente, ni te importa el pasado… eso es ser egoísta. Ni siquiera en ti mismo llegas a pensar, no importa lo que pase, solo las acciones ya ni siquiera a veces. El seguir adelante como si nada pasara, ignorando aun tu propio dolor o tratar de cambiarlo por satisfacción… Sentir pena por ti mismo, quedarte callado o inmóvil… ser egoísta es doloroso, pero eso no importa…No importa nada cuando eres egoísta…"

Tal vez busques...